Na wat bus- en taxiritjes de "El Che Guevara" Ferry gepakt naar Isla de Ometepe. Een fantastisch vulkaneneiland in Lago de Nicaragua..............als de zon schijnt en de stranden nog te zien zijn omdat het niet bovengemiddeld geregend heeft. Gelukkig zaten in ons Hostel aardige mensen. Met Allen (46) uit Wales besloten om de volgende dag al te vertrekken richting Costa Rica. Met een ferry zouden we in negen uur het meer oversteken naar San Carlos. Echte Titanic taferelen daar: de westerlingen zaten op een andere verdieping als de Nica's. We werden vermaakt in onze cabine met echte B-films onder het genot van een te koude airco. Buiten heeft Rik nog even met wat werknemers van de boot gesproken, die gasten sliepen gewoon op de grond. Ze dachten dat in Nederland pinguins leefden, haha, heerlijk. Nadat we gelunched hadden met een Fransman die met zijn fiets de wereld aan het overfietsen was (ook leuk), zijn we via een bootje door de jungle de grens overgestoken naar Costa Rica. Niet alleen de ambtenaren van de immigratiekantoren hebben een stempel gedrukt op deze tocht, maar ook de aapjes en andere gezellige dieren.
In Costa Rica doorgereisd naar La Fortuna. Beetje door de jungle gelopen, wildlife gespot en vulkaan nummero 1000 gezien en als heerlijke afsluiter in de hotsprings gebadderd. Hoe zou het toch komen dat het water wat van de vulkaan afstroomt zo warm is..... Met de groep van de tour uiteten geweest en daarna afgesloten in een discotheek. Eline had nog lekker geswinged met wat aantrekkelijke Tico's, terwijl Rik nog aan het bijkomen was van de dansbattle tussen twee wodka attende vrouwen. De volgende dag brak uit ons mandje gerold om kennis te maken met onze volgende guide. Zijn moto was: 'Don't worry, be happy!' We denken dat geen "Don't ask, don't tell policy" hem zou redden in het leger... Deze dag passeerden onder andere de luiaard, aap, vleermuis, leguaan, kaaiman en schildpad de revue. In ons hotel nog even onze paranoide buurman van ongeveer 61 jaar en 3 maanden op de korrel genomen. Hij had ons al gewaarschuwd dat zijn vrouw zou langskomen die dag, maar wij waren van mening dat hij met zijn American Eagle in een gehuurd Costa Ricaans vogelnest was neergestreken. Toch raar als je vrouw rond de 30 is, geen Engels spreekt en de volgende dag weer bij ons in de bus zit!De volgende ochtend, met een omweg, koers gezet richting de Pacific. We hadden genoeg voorgebruind dus tijd om met onze perfecte figuren te gaan flaneren op Playa de Tamarindo. Als post-sinterklaas-excuus onszelf getrakteerd op een heerlijke sushi maaltijd. Vervolgens een tour geboekt om de leatherback turtles hun eieren te zien leggen. We hadden geluk: rond twee uur 's nachts, na twee uur wachten, kregen we van een ranger met een rode hoofdlamp het groene licht ---> een turtle van 1,23 meter had een goede plek gevonden om 68 eieren te gaan droppen. We konden vanaf 20 cm aanschouwen hoe Dolly een gat van ongeveer 80 cm met haar achterpoten aan het graven was. Helaas mochten we geen foto's maken, maar desalniettemin erg gaaf om mee te maken.
Op woensdag 8 december deden we het de 'Jorrit Tuinhof Way.' In een dag van de Pacific in het noord-westen, naar de Caribbean in het zuid-oosten. Even San Jose afgevinkt terwijl we voor Gringo's werden uitgemaakt. 's Avonds aangekomen in Puerto Viejo de Talamance, reggae dorpje met laidback vibes. Wederom was het slecht weer en dat begon langzamerhand vervelend te worden. Na inchecken in ons hostel wat biertjes gedronken en wat gedanst in een bar met live muziek. Volgende dagen ons aangepast aan de slow-pace of life en wat Imperials gedronken. Dit kwam goed uit, want aangezien Costa Rica geen leger heeft is het maar goed dat wij onze verantwoordelijkheid hebben genomen door een aantal biertjes soldaat te maken. Geeft toch een veilig gevoel!Zaterdag 11 december vonden we het wel welletjes geweest en hebben we Costa Rica ingeruild voor Panama. Natuurlijk niet voordat we door de bureaucratische molen zijn gehaald en een tikkeltje zijn afgezet bij het ruilen voor onze colones voor dollars. Met de watertaxi naar een ander paradijsje gescheurd, Bocas del Toro. Hiervoor geldt wederom hetzelfde als voor Isla de Ometepe: het is schitterend als het mooi weer is. Ons hostel was erg gezellig, dus ondanks het slechte weer hebben we ons prima vermaakt. Na wat pinten en Cuba Libres kwam Rik nog in contact met een pokerfan. Rik blufte dat hij veel verstand had van het spelletje en dat creeerde meteen een band. Binnen nog geen vijf minuten vertelde de geimmigreerde staartmans uit The States dat hij, na het winnen van 400 dollar in Panama City, zich had laten besnorkelen door twee vrouwen. En dat voor maar 30 dollar! We weten niet of de wisselkoers met de euro goed is, maar dat was volgens hem een koopje......... Tijd om naar huis te gaan. Ondanks de tegenvallende weersomstandigheden zijn we zondag wel een bootje opgegaan om te snorkelen en wat dolfijnen te vervelen. Wederom vermakelijk.
Omdat het weer niet beter werd (*^&(*) vertrokken we de dertiende richting hostel Lost and Found. Na een stevige rit uit de bus gedonderd en 15 minuten bergopwaarts naar het hostel gelopen. Daar ontvangen door 'Spider Ray.' De Schotse onderzoeker (55, William Wallace Look a Like), verbonden aan Oxford University vertelde ons dat hij in dit gebied al drie nieuwe spinnen had ontdekt. Trots liet hij een van zijn vondsten van rond de 15 centimeter zien. Eline vond dit een fantastsiche kans om over haar fobie voor spinnen heen te komen. Goed gegeten met alle mensen van het hostel en happy hour gevierd in de bar. Daarnaast onze tafelvoetbalskills getoond tijdens het voetbaltoernooi en veel leuke mensen ontmoet. Wederom waren weer veel Israeliers van de partij. Met een aantal van de hostelgasten de volgende dag de Treasure Hunt gedaan. Door het oplossen van verschillende puzzels werden we door de jungle geleid. Na het voltooien van de tocht stond onze treasure, een goede fles rum, op ons te wachten. Of we de tocht hebben afgemaakt zullen jullie in Nederland nog wel horen.....
We wensen onze trouwe volgers ook fijne kerstdagen en alvast een gelukkig nieuwjaar. We zullen op jullie toosten als we ergens in Buenos Aires ons ding aan het doen zijn!
XXXX Eline en Rik
