Week 1: Antigua y Lago de Atitlan

Hola,

Tenenkrommender kunnen we het bericht toch niet beginnen op onze blog. Welkom en leuk dat je de tijd en moeite neemt al onze spannende avonturen te volgen. Het is even uitvogelen hoe deze hippe blog werkt, enfin.

Laten we beginnen: pak even een lekker biertje erbij, leun achterover en vergeet even alles en iedereen om je heen.

Na een fantastisch weekend en afstudeerborrel zijn we vertrokken richting Guatemala. Maandag 8 november om 5:30 de trein gepakt in Nijmegen en 's avond om 23:00 aangekomen in Antigua bij ons Hostel. In Houston, waar we over moesten stappen, nog even gebabbeld met een Canadees die ons aanbod om bij hem te komen slapen in San Lucas. Aardig dachten we, maar toen begon hij ons ineens te vragen wat we van God vonden, flyers uit te delen etc. Toen Rik vertelde dat hij voor zijn afstuderen the God Delusion van Richard Dawkins had gekregen, was het soepele gesprek van daarvoor afgelopen... Gelukkig zat dezelfde man ook nog achter ons in het vliegtuig, zal je net zien. Op het vliegveld een Johan Greving look-a-like gezien terwijl we van onze Samuel Adames en Fat Tire zaten te genieten.

Onze taxi-man Alejandro haalde ons op bij het vliegveld, hij was te herkennen aan zijn bordje met daarop 'Rik Rottier".... En hij herkende ons omdat we zongen: Alejandro, alejandro, ale ale ale ale ale Alejandro!

Dinsdag kregen we een prima ontbijt bij ons hostel, beetje Antigua verkend, Spaans kwartet gespeeld in het park en interessant zitten doen bij historische gebouwen. Daarna gechilled in de hangmat bij ons hostel. 's Avonds beetje Spaans gestotterd bij een eettent met live-muziek om vervolgens ons te begeven naar de vrijwilligersborrel van Ninos de Guatemala. Eline had overigens nog een legendarische uitspraak bij de eettent. We wilden dat de ober een foto maakte, maar de eerste die hij maakte was goed, maar zonder flits. Daarom zei ze het volgende tegen de ober: "tres bien, et uno mit fliets...." Hij begreep het overigens wel. 



VLNR: Mireille, Annemiek, Rik, Marten, Eline, Roelof



De borrel was erg gezellig en daar hebben we meteen wat mensen leren kennen, mooi. Ook Marten Dresen (reunist Carolus) die in was komen vliegen uit Rio en Riks contactpersoon van NDG, Mireille, ontmoet. Biertjes gedronken en gebabbeld, U kent het wel. Een erg geslaagde eerste avond.

Woensdag zijn we weer in Parque Central gaan zitten. Een paar kleine kinderen probeerde de oude toeristen snoep te verkopen (in Europa is het meestal andersom). We werden constant belaagd door straatverkopers en andere zielige arme mensen.



<>

Slums & Chicken Bus



's Middags de Guatemala experience tour van NDG gedaan. We gingen met een kleine groep naar Ciudad Vieja waar de school Nuestro Futuro staat. Deze tour heeft Rik proberen te verkopen aan reisbureau's in Nederland, dus wel leuk om de tour zelf eens mee te maken. Het was erg indrukwekkend om te zien hoe arm de mensen in die stad zijn. We hebben een werkplaats bezocht waar kinderen aan het werk waren om Chicken Buses te maken (oude Amerikaanse schoolbussen die worden opgeknapt om hier te gebruiken) en een huis waar doodskisten werden gefabriceerd. Vervolgens door de sloppen gelopen en de school bezocht. Genoeg hierover, de foto's zullen wel genoeg zeggen. Als jullie overigens nog een goed doel willen steunen, dan kunnen jullie dat uiteraard altijd laten weten ;-)



Nuestro Futuro, school NDG



's Avonds zijn we met Marten gaan eten en vervolgens hebben we nog een sjisja gerookt (mag ik dat zo schrijven? Mart Smeets?). Erg leuk en gezellig, goed over van alles en nog wat gesproken.

Donderdagochtend ging al vroeg de wekker omdat we naar Lago de Atitlan zouden gaan. De busrit was een heel avontuur, de chauffeur van de chicken bus (omdat hij altijd zo vol zit als een kippenhok) haalde de gevaarlijkste inhaalmanoeuvres uit langs afgronden etc, maar daar leken de Guatemalteken niet van op te kijken. Toen we er bijna waren, moesten we nog even overstappen en met 12!! man achterin een pick-up gaan zitten, lekker frotten, mooie ervaring. Vervolgens nog een stukje met de boot naar Panajachel.

Lago de Atitlan was echt schitterend, gelegen tussen 3 vulkanen en omringd door verschillende dorpjes waar de inheemse bevolking leeft. Op vrijdag hebben we dan ook een aantal van die dorpen bezocht en een beetje geintegreerd met de locale bevolking.



Twee vulkanen bij Lago de Atitlan



In de dorpjes hebben we op de markt wel iets van 1.000.000 avocado's gezien. Guacamole zijn we nu nog dol op, we zijn benieuwd hoe we daar over een aantal weken over denken. In de boot overigens een aantal mensen ontmoet, waaronder 3 Belgen waarvan de jongste man (rond de 30 jaar) echt irritant zacht aan het praten was. We moesten echt constant vragen of hij iets harder wilde praten, na een tijdje knikten we gewoon maar van 'ja' of 'haha, inderdaad' want het werd er niet beter op. Daarnaast zat er nog een redelijk corpulente engelse amerikaan bij ons in de boot met privé guide en veel te groot fototoestel, ongelooflijk wat een toerist. Uiteraard wel allemaal hele aardige mensen.

We konden er natuurlijk niet aan ontkomen van die hand-made bandjes te kopen. Eline heeft echt een schitterend bandje gekocht en Rik ook. Wel iets robuuster dan die van Eline, maar toch elegant. De man waarvan we deze bandjes kochten vroeg er 20 Q voor, maar we hadden helaas nog maar 14 Q bij ons. Toen wilde hij er nog een dollar bij (die hij de portemonnee zag zitten), maar die hebben we niet gegeven omdat Rik die van Laurens Dassen heeft gekregen en ontzettend veel emotionele waarde heeft! Yeah baby! We hebben het goedgemaakt door de goede man een euro te geven.

's Avonds weer goed gegeten in een tent met live-muziek en vervolgens wat cafe's afgestruind. Caipirinha hier, mujito daar, genieten. Beetje dansen bij een bar met een band die veel van de Rolling Stones en The Doors speelde. Veel dronken mensen daar, en de locals zagen het allemaal gebeuren. Wat moeten ze wel niet van ons denken? We zijn bereid om 16Q (= 1,60 euro) voor een bier te betalen, maar armbandjes, doeken etc. willen we niet kopen: confronterend. Veel vrouwen lopen al 50 jaar over de straat om hun spullen te verkopen. Jaja, een wereld van verschil.

Zaterdag teruggegaan naar Antigua waar we zijn ingetrokken bij onze Casa Familia. We beginnen maandag met onze taalcursus en om onszelf te dwingen Spaans te spreken, hebben we besloten bij een gastgezin in te trekken. Er wordt 3 maal daags voor ons eten bereid. Wederom al aardige mensen ontmoet, dus het beloofd weer een mooie week te worden.

Het is alweer een lang verhaal geworden, maarja, we zeggen altijd:

"Wie reizen doet, kan veel verhalen." En ook zeggen we altijd dat elke grote reis begint met een kleine stap....

Tot de volgende update!